ერთადერთი პერსპექტივა, რომლისკენაც საქართველო მისი საზღვრების მიღმა მიისწრაფვის, ეს ევროპაა. ეს მისწრაფება ჯერ კიდევ 16-ე საუკუნეში დაიწყო და მას შემდეგ სხვადასხვა ფორმით გრძელდება. [...]
იმან, რომ ვერ მივიღეთ კანდიდატის სტატუსი, ქართველ მოსახლეობაში იმედგაცრუება გამოიწვია. რადგან მათ სჯეროდათ, რომ ტექნიკური მახასიათებლებით (მიღებული კანონებით, საშინაო რეფორმებით) ჩვენ უფრო წინ ვიყავით. ჩვენ 30 წლიანი გზა გავიარეთ ევროპული ინტეგრაციისკენ. არსებობს ცოტა გულისწყვეტა მოსახლეობაში, მაგრამ ასევე არის გაგება და აღიარება იმ ფაქტის, რომ თუ ჩვენ ევროპული პერსპექტივა მივიღეთ, ხოლო ორმა ქვეყანამ (უკრაინა, მოლდოვა) კანდიდატის სტატუსი, ეს პოლიტიკური კონტექსტის და იმ ბრძოლის დამსახურებაა, რასაც უკრაინა სწევს. [...]
ევროპულ პერსპექტივას საქართველოსთვის არანაირი ალტერნატივა არ აქვს, და ჩვენს რუკას თუ დახედავთ, ეს ძალიან აშკარაა.
კომენტარები