კირილ სერებრენიკოვი ერთადერთი რუსი კინორეჟისორია, რომელსაც კანის 75-ე კინოფესტივალზე დასწრების უფლება მისცეს. მეტიც, მისი კინოსურათი სახელწოდებით ჩაიკოვსკის ცოლი საკონკურსო პროგრამაშია.

პეტრე ჩაიკოვსკის ჰომოსექსუალობა, როგორც ტაბუ, მაყურებლისთვის მიმზიდველი ამბავია. დათრგუნული ქალის სახე კი, თანამედროვე კინოინდუსტრიისთვის სასურველი მასალა.

სერებრენიკოვს ძველი ამბის ახალი ვიზუალური დესკრიფციის მიზანი ჰქონდა.

მისი მცდელობა ცნობილი კომპოზიტორის, პეტრე ჩაიკოვსკის (ოდინ ბაირონი) ცოლის, ანტონინა მილიუკოვას (ალიონა მიხაილოვა) ცხოვრების, გნებავთ, ამ ცხოვრების განადგურების ტრაგედიის ჩვენება იყო. სერებრენიკოვი მე-19 საუკუნის ამბავში თანამედროვეობისთვის მიმზიდველი შრეების წარმოჩენას კინოენით ეცადა, მაგრამ მაყურებელს ახალი ვერაფერი შესთავაზა.

კადრი ფილმიდან ჩაიკოვსკის ცოლი.

რეჟისორის ემპათიის გარეშე, საზარელ მოცემულობაში გამომწყვდეული პერსონაჟები, მეტწილად კარიკატურულები აღმოჩნდნენ, რის გამოც რუსული კულტურის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე დაჩაგრული ქალი, რომელსაც ირგვლივმყოფები უპირისპირდებიან და მისი, როგორც ცოლის, გენიოსის ცხოვრებიდან გასაქრობად და გასანადგურებლად საზარელ სცენარს იგონებენ, თითქოს, სათანადო თანაგრძნობის გარეშე დარჩა.

რეალური ამბების მიხედვით გადაღებულ ფილმში სასოწარკვეთილი ქალის მდგომარეობის აღსაწერად რეჟისორი ჩაიკოვსკის ცოლის ცნობიერების ნაკადის, შფოთის და ობსესიის ილუსტრაციებს წარმოგვიდგენს. სერებრენიკოვისთვის დამახასიათებელ ფსიქოდელიურ ატმოსფეროში მასტურბირების და შიშველი კაცების თამამ სცენებს ვხედავთ; ჭარბობს მუსიკა და ბევრი შეკითხვაც ჩნდება, თუმცა, როგორც აღმოჩნდა, ფილმის პრესკონფერენციაზე მსოფლიო პრესას ჩაიკოვსკის ცოლის შესახებ შეკითხვები არ გასჩენია.

ერთი საათის განმავლობაში ფილმის ირგვლივ მხოლოდ ერთი შეკითხვა გაისმა: მიმდინარე ამბებში სრულყოფილად ჩახედულ ჟურნალისტებს აინტერესებდათ, თუ რას ფიქრობს ე.წ. პუტინის პატიმარი ომზე, უკრაინასა და რუსეთზე? რატომ იღებს ფულს რომან აბრამოვიჩისგან? ომში დაზარალებულებს თუ ეხმარება?

სერებრენიკოვი პრესკონფერენციაზე.

ფოტო: GETTY IMAGES

სერებრენიკოვი თანაუგრძნობს უკრაინელებს; თანაუგრძნობს სახლებიდან იძულებით გაქცეულ უკრაინელებს და რუსებს. აუდიტორიას ახსენებს, რომ ამ ომს უკრაინელებთან ერთად რუსი ლტოლვილებიც ჰყავს.

რეჟისორმა ახსენა მებრძოლები, იძულებული მსხვერპლი — არ იცოდნენ სად მიდიოდნენ, დაიღუპნენ; მათ დარჩათ ოჯახები. ჩვენ ყველამ ომის მსხვერპლთა ჰუმანიტარულ დახმარებაზე უნდა ვიფიქროთ და მე ამას ვაკეთებო.

"რაღაც დრომდე ჩვენი ხელისუფლება არ იყო ასეთი ტოქსიკური, ჩვენ ვთანამშრომლობდით მათთან, თეატრების და დიდი კულტურული ღონისძიებების ერთადერთი ფინანსური მხარდამჭერი სახელმწიფოა.

შესაბამისად, რაღაც დრომდე, ის ლოგო, რომელიც პრეზიდენტის მხარდაჭერას გულისხმობდა, სამარცხვინო არ იყო".

პრესკონფერენციაზე რეჟისორმა ისიც დააზუსტა, რომ რომან აბრამოვიჩი ოლიგარქი არაა, ის ჩინოვნიკია. ხელოვნების მხარდამჭერი.

სერებრენიკოვი ამბობს, რომ კულტურა ჰაერივითაა, როგორც წყალი და ღრუბელი. ის ჩვენს მიღმაა, არ შეიძლება რუსული ენის აკრძალვა, არ შეიძლება დოსტოევსკის, ჩაიკოვსკის აკრძალვა.

ცუდ დროში კინოს, თეატრს და მუსიკას შეუძლია, ადამიანებს თავი ცოცხლად აგრძნობინოსო.