როდესაც სოციალურ ქსელში ჩვენ ვხედავთ მოწოდებას ძალადობისკენ, ზიზღის ენას, შანტაჟს, მუქარას... ადამიანებს აქვთ ჩამოყალიბებული ხან ყალბი შეგრძნება ანონიმურობისა, თითქოს ეს კერძო საუბარი არის. არა და, ეს იგივე არის — მოწოდებები სოციალურ ქსელში იქნება, თუ სხვა ღონისძიებებზე, იგივეა, რაც საჯაროდ განცხადება და ვფიქრობ, ადამიანები, ზოგადად, რასაც ერიდებიან საჯარო განცხადებებში, იმას არ ერიდებიან ხოლმე კერძო საუბრებში და ასეთი შთაბეჭდილებაც აქვთ ჩამოყალიბებული, თითქოს სოციალურ ქსელში მათ მიერ ზიზღის ენა, მათ შორის, ფაშისტური მოწოდებებიც კი, გარიყვასთან დაკავშირებით და ა.შ., შეიძლება, აღქმა აქვთ ჩამოყალიბებული, რომ ეს არის კერძო საუბარი, ამიტომ მნიშვნელოვანია, რომ ეს ადამიანებიც დაფიქრდნენ, რომ ეს არ არის მათი ოთახში ნათქვამი სიტყვები, არამედ ეს არის საჯარო განცხადებები, რომელიც შემდეგ აღვივებს ზიზღს დაპირისპირებას საზოგადოებაში, ახდენს მორალურ ტერორს სხვა ადამიანებზე, მათ ოჯახის წევრებზე, ამიტომ როდესაც საზოგადოებას ექნება ამაზე რეაქცია, მორალური შეფასება, ამ საკითხების, თავისთავად, ეს ადამიანებიც მოერიდებიან ასეთი სახის ქმედებებს და განცხადებებს.
კომენტარები