რატომ არის მნიშვნელოვანი: 2013 წლის 17 მაისს ჰომოფობიასთან და ტრანსფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღეს ძალადობრივმა ჯგუფებმა, მათ შორისm ანაფორით შემოსილმა პირებმა მშვიდობიანი აქცია დაარბიეს.

  • ამის შემდეგ საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის პატრიარქმა, ილია მეორემ 2014 წელს ეს დღე "ოჯახის სიწმინდის დღედ" გამოაცხადა.
  • ქალთა ინიციატივის მხარდამჭერი ჯგუფი აცხადებს, რომ 2013 წლის 17 მაისის აქტივისტებისა და ზოგადად ქვიარ თემის წევრების კოლექტიური ტრავმული მეხსიერება საზოგადოებრივად გაუზიარებელი და სახელმწიფოს მხრიდან არაღიარებულია.

დეტალები: ორგანიზაციას ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს შეფასება მოჰყავს, სადაც ნათქვამი იყო, რომ ზომების მიღება, რომელიც შესაძლებელს გახდიდა ღონისძიების ჩატარებას, არასდროს ყოფილა რეალური პრიორიტეტი ხელისუფლების ეროვნული ორგანოებისთვის.

  • მათი თქმით, სტრასბურგის სასამართლოს გადაწყვეტილება ნათლად ადასტურებს იმ მოცემულობას, რომ ამ დროისთვის ეროვნულ დონეზე, ამ საქმეზე პასუხისგებაში მიცემული არავინაა.
  • ორგანიზაციის ინფორმაციით, საქმის წარმოების პირველ ეტაპზე, 2013 წელს პროკურატურამ მხოლოდ 5 ადამიანს მიანიჭა.
  • "დღეს, 17 მაისის მოვლენებიდან 10 წლის შემდეგ 28 ადამიანი, რომელთაც WISG უკანასკნელი თვეების განმავლობაში გამოძიების წინაშე წარმოადგენდა, კვლავ ელოდება დაზარალებულის სტატუსს".

სტრასბურგმა 2021 წლის 16 დეკემბერს 2013 წლის 17 მაისის საქმის დაზარალებულებისთვის სახელმწიფოს 193 500 ევროს გადახდა დააკისრა.

  • ორგანიზაცია მიუთითებს, რომ სასამართლოს ამ გადაწყვეტილების შემდეგ ორი წელი გავიდა და ამ დრომდე სისხლისსამართლებრივი დევნა არცერთი პირის მიმართ არ დაწყებულა.
  • ასევე, აღნიშნავენ, რომ საგამოძიებო ორგანოს მხრიდან მტკიცებულებების მოპოვების, დისკრიმინაციული მოტივის იდენტიფიცირების მიმართულებით გამოძიების თაობაზე ინფორმაციას არ ფლობენ.
  • რაც შეეხება ხელისუფლების რიტორიკას, WISG-ში ამბობენ, რომ ბოლო 10 წლის განმავლობაში მასზე დაკვირვება უფრო ფართოთ აჩვენებს სურათს, რომ "ოცნების" რეალური პრიიორიტეტი ჰომო/ბი/ტრანსფობიის წინააღმდეგ ქმედითი პოლიტიკის გატარება არ ყოფილა.

გარდა ამისა, ორგანიზაციაში აღნიშნავენ იმასაც, რომ საქართველოს ადამიანის უფლებათა დაცვის ეროვნულ სტრატეგიაში მუშაობის პროცესიც სამოქალაქო ორგანიზაციების, მათ შორის, ლგბტქ სათემო ორგანიზაციების რეკომენდაციების უგულებელყოფით წარიმართა.

  • "საბოლოოდ აღმოჩნდა, რომ სტრატეგიის დოკუმენტში ლგბტქი ჯგუფი ნახსენებიც კი არ არის. აღნიშნულს ცხადია მოჰყვა სამოქალაქო საზოგადოების მწვავე კრიტიკა, მაგრამ საქართველოს მთავრობამ და პარლამენტმა ლგბტქი ადამიანების წინაშე მდგარი უფლებრივი საჭიროებები უგულებელყო და სტრატეგიის არაინკლუზიური დოკუმენტი დაამტკიცა".
  • "შესაბამისად, სახელმწიფო პოლიტიკა საერთოდ არ ითვალისწინებს ლგბტქი ადამიანების საჭიროებებს და მათ მხოლოდ სიძულვილით მოტივირებული დანაშაულის ან დისკრიმინაციის მსხვერპლად განიხილავს".
  • განცხადებაში, ასევე, ვკითხულობთ, რომ ბოლო პერიოდში ხელისუფლება არა მხოლოდ ნაბიჯ-ნაბიჯ ძირს უთხრის იმ პროგრესს, რასაც ქვიარ-ფემინისტური სათემო ორგანიზაციები პროგრესს, რასაც ინსტიტუციური ცვლილებების მიმართულებით მიაღწიეს.

გამოძიება საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 1443 მუხლით გრძელდება, რაც პირის დამცირებას ან იძულებას, არაადამიანურ, პატივისა და ღირსების შემლახავ მდგომარეობაში ჩაყენებას გულისხმობს.

  • გამოძიება, ასევე, გრძელდება 332-ე მუხლის პირველი ნაწილითაც, რაც საჯარო ინტერესის საწინააღმდეგოდ სამსახურებრვივი უფლებამოსილების ბოროტად გამოყენებას გულისხმობს.