სიმართლე რომ გითხრათ, მეც, როგორც ერთ-ერთი მოქალაქე, დავფიქრდი, რა მექნა ასეთ შემთხვევაში. მე ხომ ისედაც საშინელი შეურაცხყოფის, დამცირების, დაცინვისა და ცილისწამების მსხვერპლი ვარ ამ დემონების მხრიდან...
მეგობრებთან მსჯელობისას ის აზრიც მოვისმინე, რომ მე ეს უფრო დამამცირებს ხალხის თვალში, კიდევ უფრო აბუჩად ამიგდებენ; ისევ, უკაცრავად, ერთი ადგილის მცველ რაინდსა და კომბლეს მიწოდებენ. გეგონება მე სხვა საქმე არ მქონდეს რვა შვილის მამას, რომელიც ათასობით ოჯახს ასაქმებს და ეხმარება...
ისევ მომიწევს თავი გავუყადრო ხალხს, რომელსაც არაფერი წმინდა არ აქვს... თუმცა მე ვერ შევძელი გაჩუმება და ამ ამბის ისე გატარება. მიუხედავად იმისა, რომ 8 ნოემბერს სერბეთში უნდა ვყოფილიყავი დედის სიწმინდისადმი მიძღვნილ კონფერენციაზე მომხსენებლად, ორგანიზატორებს დიდი ბოდიში შევუთვალე და თბილისში დავრჩი, რათა თქვენთან ერთად კვლავ ვიბრძოლო თქვენი სამშობლოს ზნეობრივი ტრადიციის დასაცავად.
კომენტარები