საკონსტიტუციო სასამართლომ სახელმწიფო შენობებში უკანონოდ მცხოვრებ პირებზე შემწეობის გაცემის აკრძალვა არაკონსტიტუციურად სცნო. ამ გადაწყვეტილებით დაკმაყოფილდა მოსარჩელე თამარ თანდაშვილის სარჩელი, რომლის ინტერესებსაც ადამიანის უფლებების სწავლებისა და მონიტორინგის ცენტრი იცავდა.

ადამიანის უფლებების სწავლებისა და მონიტორინგის ცენტრის ინფორმაციით, სასამართლომ გაიზიარა მოსარჩელე მხარის არგუმენტი სადავო წესით თანასწორობისა და ღირსების დარღვევასთან მიმართებით.

სასამართლოს განმარტებით, სახელმწიფო საკუთრების დაცვის არგუმენტით სოციალური საჭიროების მქონე პირების განსხვავება არაგონივრულია. ასევე, არაჰუმანურად მიიჩნია აიძულო ადამიანი არჩევანი გააკეთოთ საცხოვრებელ ფართსა და საარსებო საჭიროებას შორის.

"ადამიანების სოციალურ-ეკონომიკური გაჭირვება არ შეიძლება სახელმწიფოს მიერ გამოყენებული იქნეს მიზნის მიღწევის საშუალებად", - ნათქვამია საკონსტიტუციო სასამართლოს გადაწყვეტილებაში.

მოცემულ საქმეზე დავის საგანი იყო საქართველოს მთავრობის 2010 წლის 24 აპრილის N126 დადგენილებით განსაზღვრული წესი, რომლის თანახმად, პირი ვერ დარეგისტრირდება სოციალურად დაუცველი ოჯახების მონაცემთა ერთიან ბაზაში, თუ იგი უკანონოდ არის სახელმწიფო საკუთრებაში არსებულ ფართში და ამ ფართის კანონიერი მესაკუთრე არ ეთანხმება ამ ფაქტს.

მოსარჩელე მიიჩნევდა, რომ პირები რომლებიც უნებართვოდ ცხოვრობენ სახელმწიფო საკუთრებაში და სოციალურად დაუცველთა ბაზაში რეგისტრაციის საჭიროება წარმოეშვათ სადავო ნორმის ამოქმედების (2013 წლის 1 ივნისი) შემდეგ კარგავენ სოციალური დახმარების მიღების შესაძლებლობას. მაშინ, როცა სადავო ნორმა სოციალური დახმარების მიღების შესაძლებლობას არ ართმევს სახელმწიფო საკუთრებაში უნებართვოდ მცხოვრებ იმ პირებს, რომლებიც სოციალურად დაუცველთა ბაზაში დარეგისტრირდნენ სადავო ნორმის ამოქმედებამდე. შესაბამისად, მოსარჩელე მიიჩნევდა, რომ ხსენებული პირების მიმართ განსხვავებული მოპყრობა თანასწორობის უფლებას არღვევს.