წიგნების შეგროვებას მათი წაკითხვის გარეშე ძალიან კარგად აღწერს ერთი იაპონური ტერმინი: ცუნდოკუ.

BBC-ის ცნობით, ტერმინი ცუნდოკუ მომდინარეობს სიტყვებიდან tsumu ("დაწყობა") და doku ("წაკითხვა") და ის უკვე საუკუნეზე მეტია არსებობს. პირველად, ბეჭდური სახით ეს სიტყვა 1879 წლის იაპონურ სატირულ ტექსტში გაჩნდა, სადაც პროფესორი, რომელიც წიგნების დიდ კოლექციას ფლობდა, მოხსნენიებული იყო როგორც ცუნდოკუ სენსეი.

იაპონიაში სიტყვა ცუნდოკუ არ ატარებს რაიმე უარყოფით კონოტაციას. ცუნდოკუ არ არის იგივე, რაც წიგნების აკვიატებულად შეგროვება. ადამიანები, რომლებიც ეწევიან ცუნდოკუს, სულ მცირე, აპირებენ წაიკითხონ წიგნები, რომლებსაც ყიდულობენ, განსხვავებით ბიბილიომანებისგან, რომლებიც წიგნებს მხოლოდ კოლექციური მიზნებისთვის აგროვებენ.

არსებობს ბევრი მიზეზი, რის გამოც ადამიანმა შეიძლება წიგნის შეძენის საჭიროება იგრძნოს. მიუხედავად იმისა, რომ ელექტრონული წიგნები კომფორტულია, ბევრ ადამიანს მაინც ბეჭდური წიგნები ურჩევნია. ადამიანებს, რომლებიც ბეჭდურ წიგნებს კითხულობენ, უკეთესად ახსოვთ წიგნის სიუჟეტიც და ამბის ქრონოლოგიური რიგიც, ვიდრე იმ ადამიანებს, რომლებიც ელექტრონულ წიგნებს იყენებენ.

რა თქმა უნდა, წიგნისგან სიამოვნების მიღების ერთადერთი გზა მისი თაროდან ჩამოღება და რეალურად წაკითხვაა, რაც თითქმის არასდროს ხდება მათთვის, ვინც ცუნდოკუს პრაქტიკას მიჰყვება.