გილოცავთ ყველას აღდგომის დღესასწაულს და რამდენადაც ამ კვირის მანძილზე არ მინდოდა მძიმე თემებზე საუბარი, იმდენად ვხვდები, რამდენად მნიშვნელოვანია, ყველაფერს დავარქვათ თავისი სახელი. მე მინდა ვკითხო, რა არის საქართველო მათთვის, ვინც მიხეილ სააკაშვილს ნორვეგიაში ადამიანის უფლებების დაცვისა და დემოკრატიის მშენებლობისთვის გადასცა ჯილდო, მაშინ, როდესაც ეს პერსონა წლების განმავლობაში თითოეული ადამიანის ყველა უფლებას თელავდა. ვკითხო ადამიანებს პოლონეთში, რა არის მათთვის საქართველო, როცა სააკაშვილს რუსეთთან ბრძოლისთვის აჯილდოებთ, მაშინ, როდესაც ყველაფერი, რაც საქართველოსთვის სტრატეგიული იყო, ამ პერსონამ გადასცა რუსეთს, ახალი ტერიტორიები ჩააბარა ოკუპანტს და ამ ყველაფრის ფონზე საქართველოს მხრიდან რუსეთთან ომის დაწყების რეზოლუციას მოაწერა ხელი. [...]
მიხეილ სააკაშვილი იმ მახინჯი მიდგომის პროდუქტია, როდესაც დირექტიულად მოგაწვდიან რაღაც მოცემულობას და შენ თვალდახუჭული უნდა მიჰყვე და პროტესტიც კი არ გამოაცხადო. ასე ცდილობდა ის ის მთელი თავისი მმართველობის დროს, თვალდახუჭული აგვეტანა ყველა ის უფლებების დარღვევა და დემოკრატიის ნგრევა, რასაც აკეთებდა. ვინც კი ამ ყველაფერს გააპროტესტებდა, რეპრესიები ჰქონდა გარანტირებული. თუ ვინმე იცნობს საქართველოს ბოლო ასწლეულის ისტორიას, ალბათ, დამეთანხმებით, რომ სააკაშვილის რეპრესიები ედრება 37 წლის საბჭოთა რეპრესიებს. და სწორედ ისევე, როგორც მახინჯი იყო საბჭოთა მმართველობა და ფიქცია იყო მათი ყველა სისტემა, რაც მოიგონეს, ასევე, მახინჯი და ფიქცია იყო სააკაშვილის ვითომ დემოკრატია და მისთვის ადამიანის უფლებები. ფიქცია იყო მისი ბრძოლა რუსეთის მიმართ, რადგან ყველაფერი რასაც ის აკეთებდა, ემსახურებოდა რუსეთის ინტერესებს.
კომენტარები