ალბათ გსმენიათ ფილმზე "The Curious Case Of Benjamin Button" (ბენჯამინ ბატონის უცნაური ცხოვრება).

ფილმში ბატონი იშვიათი დაავადებით იტანჯებოდა, რამაც მისი ასაკის უკუღმა ათვლა გამოიწვია. ამავდროულად, სხვა მსგავსი სცენარით, მედუზის სახეობამ — turritopsis dohrnii, როგორც ჩანს, უკვდავებას მიაღწია.

ესპანელ მკვლევართა ჯგუფმა წარმატებით გაშიფრა მედუზას გენომი, რომელიც ცნობილია სიკვდილის შემდეგ თავის აღდგენის უნარით.

კვლევა ორშაბათს PNAS-ში გამოქვეყნდა.

სქესობრივი გამრავლების შემდეგაც კი, წყლის პაწაწინა არსებას, რომელიც ცნობილია როგორც უკვდავი მედუზა, შეუძლია ბიოლოგიური საათის უკან დაბრუნება და "გაახალგაზრდავება".

The Independent იტყობინება, რომ მარია პასკუალ-ტორნერმა და მისმა კოლეგებმა ესპანეთის ოვიედოს უნივერსიტეტში გამოიკვლიეს უკვდავი არსების გენომი მჭიდროდ მონათესავე სახეობასთან ერთად. Turritopsis rubra უკვდავი მედუზას მონათესავე ჟოლოსფერი მედუზაა, რომელსაც დაბერების პროცესის შენელება ასე მარტივად არ შეუძლია.

ორი მედუზას შესწავლისას მკვლევრებმა აღმოაჩინეს, რომ უკვდავ მედუზას ჰქონდა მუტაციები, რამაც მას საშუალება მისცა შეზღუდოს უჯრედების გაყოფა და თავიდან აიცილოს ქრომოსომების დაზიანება. მას ასევე ჰქონდა ორჯერ მეტი იმ გენების რაოდენობა, რომლებიც დაკავშირებულია დნმ-ის აღდგენასა და დაცვასთან.

შესაბამისად, ზრდასრული მედუზა, ცვლის თავის გენეტიკურ საათს, რათა კიდევ ერთხელ გახდეს "ახალგაზრდა", როდესაც ის აღიქვამს საფრთხეს გარემო პირობების ცვლილებისგან.

რამდენად ახლოსაა ადამიანი უკვდავებასთან?

ასევე: რატომ ვბერდებით და შეგვიძლია თუ არა ამის თავიდან აცილება

მეცნიერებმა იმედი გამოთქვეს, რომ მათმა გენომის რუქამ შეიძლება სათავე დაუდოს აღმოჩენებს ადამიანის დაბერების პრევენციისთვის. ეს შეიძლება იყოს მნიშვნელოვანი ინვესტიცია სიცოცხლის ხანგრძლივობისთვისაც.

"ჯერ ადრეა იმის თქმა, რომ ჩვენ გვექნება უკვდავება, როგორც ეს ამ მედუზას, რადგან ჩვენ არ ვართ მედუზები. თუმცა, შესაძლებელია, რომ უკვდავი მედუზის ევოლუციური უპირატესობა რაღაცაში გამოვიყენოთ და ეს დაბერების პათოლოგიების უკეთ გაგებაში დაგვეხმარება", — თქვა პასკუალ-ტორნერმა.

"კვლევა მოიცავდა მნიშვნელოვან გზავნილს ორგანიზმის ჯანმრთელობის გახანგრძლივებისა და ჯანსაღი წლების შენარჩუნების მხრივ. ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ეს არ არის ერთი მოლეკულა. ეს არის მრავალი მათგანის კომბინაცია", — ამბობს დოქტორი იან კარლსედერი, მოლეკულური ბიოლოგი და გლენის დაბერების კვლევის ბიოლოგიის ცენტრის Salk Institute-ის დირექტორი.

მკვლევრების თქმით, მსგავსი მიგნებები უმნიშვნელოვანესია და სიბერის დამარცხების მხრივ ეს სწორად გადადგმული ნაბიჯებია.