სკოლაში ბულინგის მსხვერპლი ერთხელ მაინც, ალბათ, ყოველი ჩვენგანი ვყოფილვართ. ამას ზოგჯერ ფიზიკური ძალადობის სახე აქვს, ზოგჯერ ერთი შეხედვით უწყინარი ხუმრობის. თუმცა, ფაქტი ფაქტად რჩება — ბულინგი საქართველოს სკოლებში სერიოზული პრობლემაა, რომელსაც, სამწუხაროდ, სათანადო ყურადღება არ ექცევა.

ამ საკითხის საფუძვლიანად შესწავლა პრიორიტეტი გახადა ილიას სამართლის სახლმა (ილიასმა). მათ ჩაატარეს შესაბამისი კვლევაც — სკოლებში ბავშვთა მიმართ ბულინგის წინააღმდეგ ბრძოლის პოლიტიკა საქართველოში: სისტემური პრობლემები და მათი დაძლევის გზები, რომელშიც 200-ზე მეტი ადამიანი მონაწილეობდა. მათ შორის, მოსწავლეები, მშობლები, მასწავლებლები, საქართველოს განათლების,
მეცნიერებისა და ახალგაზრდობის სამინისტროს თანამშრომლები და ადგილობრივი თუ საერთაშორისო ორგანიზაციების წარმომადგენლები.

კვლევამ, რომელიც ევროპის ფონდის მხარდაჭერით ჩატარდა, გამოავლინა 30 ძირითადი მიგნება/ფაქტორი, რომელთა გამოც სკოლებში ბავშვები თავს დაცულად არ გრძნობენ და მათი ფიზიკური და ფსიქო-ემოციური უსაფრთხოება უზრუნველყოფილი არ არის. კვლევის შედეგების საფუძველზე შემუშავდა 150 რეკომენდაცია ბულინგზე შესაბამისი რეაგირებისა და მისი პრევენციის მიზნით.

ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა, რაც კვლევის პროცესში გამოიკვეთა არის ის, რომ ამ დრომდე არ არსებობს სკოლებში ბულინგის წინააღმდეგ ბრძოლის ერთიანი სახელმწიფო პოლიტიკა და ხედვა. ეს კი მაშინ, როცა ბულინგის შემთხვევები იმდენად ხშირია, რომ სისტემურ სახეს იღებს და შესაბამისად, მის მოგვარებასაც არა მხოლოდ ინდივიდუალური, არამედ სისტემური მიდგომები და ცვლილებები სჭირდება.

ამასთან ერთად, იმის გამო, რომ სახელმწიფოს არ აქვს შემუშავებული ერთგვარი სტრატეგია, თუ როგორ უნდა უპასუხოს ბულინგს სკოლებში, პრობლემა დაიყვანება მხოლოდ და მხოლოდ ცალკეული მასწავლებლების და სკოლის ადმინისტრაციის კეთილსინდისიერებასა თუ კვალიფიციურობაზე.

კვლევის თანაავტორები, ელენე სიჭინავა და მარიამ ჯანიაშვილი ხაზს უსვამენ იმასაც, რომ როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, სკოლებსა და მშობლებს შორის არ არსებობს სათანადო და ეფექტიანი კომუნიკაცია, რაც ბულინგის პრევენციისკენ გადადგმული მნიშვნელოვანი ნაბიჯია.

კვლევის შედეგებს დეტალურად შეგიძლიათ გაეცნოთ აქ.