EMC-ის ახალი კვლევის მიხედვით, რელიგიური უმცირესობებისთვის საბჭოთა პერიოდში ჩამორთმეული ქონების დაბრუნების საკანონმდებლო ჩარჩოსა და პოლიტიკის არარსებობა, მათ საკუთარი ისტორიული ძეგლების დაცვისა და სათანადო გამოყენების უფლებას ართმევს. ასევე, სადავოდ გამხდარი საკულტო ნაგებობების ისტორიული და კონფესიური მესაკუთრის დადგენის შესაძლებლობა კვლავ პრობლემურია.

კვლევაში აღნიშნულია, რომ უკანასკნელი 3 წლის განმავლობაში რელიგიის თავისუფლების კუთხით არსებული გამოწვევები კვლავ უცვლელად დარჩა და სახელმწიფოს მხრიდან სხვადასხვა სამოქმედო გეგმით აღებული ვალდებულებების მიუხედავად, რაიმე წინსვლა ამ მიმართულებით არ შეინიშნება.

EMC-ის კვლევის თანახმად, ამის საპირისპიროდ, ბოლო წლებში ხელისუფლებისა და სხვა პოლიტიკური აქტორების მხრიდან რელიგიის თავისუფლების და თანასწორობის სტანდარტების გაუარესების ნიშნები ჩანდა, რაც სხვადასხვა საკონსტიტუციო ინიციატივასა და წინადადებაში გამოიხატა. ესენია:

  • კონსტიტუციაში რელიგიის თავისუფლების შეზღუდვის სამართლებრივი წინაპირობების დაუშვებელი გაფართოების მცდელობა;
  • სამხედრო სამსახურისგან სასულიერო პირების გათავისუფლების წესის დისკრიმინაციული ცვლილების შემოტანის მცდელობა;
  • ზოგიერთი მუსლიმური რელიგიური ატრიბუტის აკრძალვასთან დაკავშირებული წინადადება;
  • რელიგიის შესახებ სპეციალური კანონის მიღება და ა.შ.

ორგანიზაციაში აღნიშნავენ, რომ სამოქალაქო და რელიგიური ორგანიზაციების ძირითადი ძალისხმევა ხელისუფლებისგან მომდინარე ამ ნეგატიური ინიციატივების შეკავებისკენ იყო მიმართული.

კვლევაში ხაზგასმულია, რომ რელიგიური ორგანიზაციების დაფინანსების უთანასწორო პრაქტიკა მართლმადიდებლურ ეკლესიას და რელიგიური ორგანიზაციების დაფინანსებას პრივილეგირებულ მდგომარეობაში ამყოფებს და მათი პოლიტიკური ინტერესისთვის გამოყენების იარაღად აქცევს. EMC-ში აღნიშნავენ, რომ ეს განსაკუთრებით თვალსაჩინოდ წინასაარჩევნო პერიოდში ჩანს.

"4 რელიგიური ორგანიზაციის დაფინანსების სუბსიდირების რეჟიმში წარმართვა, რომლითაც სახელმწიფო დეტალურად თავად განსაზღვრავს დაფინანსების მიზნობრიობას და ფინანსების ხარჯვის შემოწმების ბერკეტებსაც იტოვებს, სახელმწიფოს მხრიდან მცირე რელიგიური ორგანიზაციების შიდა საქმეებში ჩარევისა და კონტროლის რისკებს აჩენს", — წერია კვლევაში.

კვლევამ აჩვენა, რომ რელიგიის საქმეთა სახელმწიფო სააგენტოს საქმიანობა, კვლავ გამოწვევად რჩება. როგორც კვლევაშია მითითებული აღნიშნული სააგენტოს საქმიანობა, რელიგიური ორგანიზაციების საქმიანობაში უხეში ჩარევისა და კონტროლის ინტერესებს რომელიც იმთავითვე ავლენდა. EMC-ში აღნიშნავენ, რომ სააგენტოს, რომელიც პრემიერმინისტრის უშუალოდ დაქვემდებარების ქვეშ მოქმედებს და რელიგიის თავისუფლების მიმართულებით პოლიტიკის წარმართვის ექსკლუზიური მანდატი აქვს, არც ერთი პოზიტიური ინიციატივა ან გადაწყვეტილება არ მიუღია და ამ წლებში მათი საქმიანობა, ჭარბი ბიუროკრატიული რესურსების მიუხედავად, შეუმჩნეველი იყო.

ამავე თემაზე: