1991 წლის 8 დეკემბერს, ბელარუსიის, რუსეთისა და უკრაინის ლიდერებმა ხელი მოაწერეს დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობის (დსთ) დაარსების შესახებ შეთანხმებას.

ამავე დროს, მათ განაცხადეს, რომ ახალი ალიანსი ღია იქნებოდა ყველა პოსტ საბჭოთა რესპუბლიკისთვის და მსგავსი ღირებულებების მქონე სხვა ქვეყნებისთვის. დსთ-ის ქარტია ამბობდა, რომ ყველა წევრი დამოუკიდებელი და სუვერენული იყო, რითაც საბოლოოდ გააუქმა საბჭოთა სოციალისტურ რესპუბლიკათა კავშირი.

1991 წლის 21 დეკემბერს სომხეთმა, აზერბაიჯანმა, ყაზახეთმა, ყირგიზეთმა, მოლდოვამ, თურქმენეთმა, ტაჯიკეთმა და უზბეკეთმა ხელი მოაწერეს ე.წ. ალბა-ატის დეკლარაციას, რომელიც შეიძლება ინტერპრეტირდეს როგორ დსთ-ის გაფართოება.

საქართველო დსთ-ს 1993 წელს შეუერთდა. ამ დროს ყველა პოსტ საბჭოთა რესპუბლიკა, გარდა ბალტიის ქვეყნებისა, რომლებიც ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანდნენ 2004 წელს, დსთ-ის წევრი იყო.

2006 წლის თებერვალში, საქართველომ თავისი ევროატლანტიკური კურსი დააფიქსირა, 2009 წელს კი, 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომის შემდეგ, დსთ დატოვა.

2009 წლის მაისში, სომხეთი, აზერბაიჯანი, ბელარუსია, საქართველო, მოლდოვა და უკრაინა აღმოსავლეთ პარტნიორობის წევრები გახდნენ. პროექტი ევროკავშირის ინიცირებული იყო.