მსოფლიოს სხვადასხვა ქალაქებში ყველაზე მეტად ის ღირსშესანიშნაობები იწვევს აღფრთოვანებას, რომელსაც სხვაგან ვერ შევხვდებით. მათ შორის არის ნიუ-იორკის ცენტრალური პარკი, პარიზის ტრიუმფალური თაღი, სიდნეის ოპერის თეატრი და სხვ.

უდავოა, რომ არქიტექტურულად თითოეული მათგანი დიდი შედევრია, თუმცა შესაძლოა მათ სრულიად სხვა სახე ჰქონოდათ.

ნიუ-იორკის ცენტრალური პარკი

ნიუ-იორკის ცენტრალური პარკის ალტერნატიული დიზაინი 160 წლის წინ ჯონ ჯეი რინკმა შექმნა, რომელიც იმ დროინდელმა კომისიამ სხვადასხვა მიზეზების გამო დაიწუნა. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ექსპერტების აზრით, არ იყო მორგებული ადგილობრივ ლანდშაფტსა და ვერ აკმაყოფილებდა უსაფრთხოების მოთხოვნებს.

ტრიუმფალური თაღი

ალბათ არ დაიჯერებთ, რომ მოცემულ ფოტოზე ტრიუმფალური თაღის ალტერნატიული დიზაინია გამოსახული, რომელსაც რეალობაში შესრულება არ ეღირსა. ერთ-ერთი ვერსიით, სწორედ სპილო უნდა ყოფილიყო მთავარი სიმბოლო, რომელსაც ზურგზე ციხესიმაგრის გუმბათი ადევს და ზედ ცხენზე ამხედრებული იმპერატორი დადის. ეს დიზაინი 1758 წელს ჩარლზ რიბარტმა შექმნა.

ლონდონის თაუერ ბრიჯი

ლონდონის ძალიან ცნობილი ხიდი ხომ გახსოვთ? თავის დროზე სხვა გადაწყვეტილება რომ მიეღოთ, შესაძლოა დღეს ასეთი დიზაინი ჰქონოდა. ეს იდეა არქიტექტორ ფი-ჯეი პალმერს ეკუთვნის, რომელმაც ნახაზი 1877 წელს შექმნა. მისი დიზაინი დაიწუნეს და ხიდი გოთიკურ სტილში, ჰორასია ჯონსის დიზაინით აშენდა.

სიდნეის ოპერის თეატრი

სიდნეის ოპერის თეატრი, რომელიც თავისი არქიტექტურით მთელ მსოფლიოში იწონებს თავს, შესაძლებელია სრულიად მოსაწყენი შენობა ყოფილიყო. საბოლოოდ, დანიელი არქიტექტორის იორნ უცონის დიზაინმა გაიმარჯვა, რის შედეგადაც ცნობილი შენობა აშენდა.

ლინკოლნის მემორიალი

არქიტექტორ ჯონ რასელს ლინკოლნის მემორიალის დიზაინის კონკურსში რომ გაემარჯვა, დღეს ამერიკულ ხუთ დოლარიანს განსხვავებული დიზაინი ექნებოდა. ფოტოზე მოცემულია ბერძნული არქიტექტურის შთაგონებული შენობა, რომელიც კონსტრუქციით ზიქურათს გავს. საბოლოოდ, კონკურსში არქიტექტორმა ჰენრი ბეკონმა გაიმარჯვა, რომელმაც 1912 წელს ასევე ბერძნული არქიტექტურით ინსპირირებული დიზაინი შექმნა.

ამ დიდებული შენობების ისტორია ნათელი მაგალითია იმისა, თუ როგორ შეიძლება შეცვალოს ისტორია ერთმა გადაწყვეტილებამ. არავინ იცის, როგორი იქნებოდა სამყარო, ერიხ მარია რემარკს "ტრიუფმალური თაღისთვის" სათაური რომ შეეცვალა ან სინდეის ოპერა საბჭოთა შენობას რომ დამსაგავსებოდა.