მე მიშაზე ლაპარაკს არ შევწყვეტ და არც ნაციონალურ მოძრაობაზე. როგორც კი ისინი არ იქნებიან, მე ჩემს თავს ვერ ვხედავ პოლიტიკაში, მაგრამ რომ არიან, მეც ვარ და ვიქნები... სტრასბურგში მივატოვე ძალიან კარგი სამსახური, ჰიმალაის მთებში, აფრიკაში, კილიმანჯაროზე. [...] ძალიან კარგად ვგრძნობდი თავს, მაგრამ, როცა ჩემს მაგიდაზე იმატა შემდეგ, აი, ამ ოჩიგავას საქმემ და ასეთმა საქმეებმა, დაწყებული მოლაშვილიდან [...]. შემდეგ, როგორც კი მოხდა დიდი ვარდების დიდი რევოლუცია, საქმემ იმატა და რეალურად, ეს იყო ჯოჯოხეთი, რასაც მე ამ საქმეებში ვკითხულობდი.
მაშინ ვთქვი, უნდა წავიდე და რასაც შევძლებ, იმას გავაკეთებ. სანამ ამათი დემონტაჟი და ბოლომდე განადგურება, სულ არ მრცხვენია ამ სიტყვის, სანამ ამათი განადგურება არ მოხდება ბოლომდე, რა თქმა უნდა, მე ერთ ჯარისკაცად ვიდგები და ვირტუალურ ხმალს ვიქნევ.
კომენტარები