ჩვეულებრივ, როდესაც ბავშვი უფროსების თხოვნის გარეშე პირველად აკეთებს რამეს, მისი მშობლები სიამაყით ივსებიან. სამხრეთ კალიფორნიის უნივერსიტეტის მკვლევარებს ასეთი დრო ახლახანს დაუდგათ.

მკვლევართა ჯგუფი ამტკიცებს, რომ მათ შექმნეს პირველი ხელოვნური ინტელექტის მიერ კონტროლირებული რობოტის კიდური, რომელსაც სიარულის სწავლა წინასწარი დაპროგრამირების გარეშე შეუძლია.

ალგორითმი, რომელიც მათ გამოიყენეს, რეალური ბიოლოგიური პროცესებითაა შთაგონებული. ზუსტად ისე, როგორც ცხოველების ნაწილს შეუძლია დაბადებიდან სულ ცოტა ხანში აიდგას ფეხი, ასევე ამ რობოტსაც არასტრუქტრურიებული თამაშიდან სულ რაღაც ხუთი წუთის შემდეგ შეუძლია მიხვდეს, როგორ გამოიყენოს თავისი ცხოველის მსგავსი მყესები.

"სახეობათა უნარი, ისწავლონ და მოარგონ თავიანთი მოძრაობები საკუთარი სხეულისა და გარემოს ცვლილებებს, თავიდანვე იყო ევოლუციური პროცესის ძლიერი მამოძრავებელი ფაქტორი", - განმარტავს სამხრეთ კალიფორნიის უნივერსიტეტის კომპიუტერული მეცნიერების სპეციალისტი და პროექტის თანაავტორი, ბრაიან კონი, - "ჩვენი მიღწევა წარმოადგენს რობოტთა გაძლიერებისკენ გადადგმულ ნაბიჯს. მიზანი კი ისაა, რომ მათ, ცხოველების მსგავსად, ყოველ ახალ გამოცდილებაზე დაყრდნობით ისწავლონ გარემოზე მორგება და ასე განვითარდნენ".

დღეისათვის რობოტების უმეტესობას სამყაროსთან ინტერაქციისთვის მოსამზადებლად თვეები ან წლები სჭირდება. მაგრამ ამ ახალი ალგორითმით მკვლევართა ჯგუფი მიხვდა, თუ როგორ შეექმნა ისეთი რობოტები, რომლებიც, უბრალოდ, ქმედებით ისწავლიდნენ. რობოტოტექნიკაში ამას ძრავას ტიტინს უწოდებენ, რადგან ის ბავშვების მიერ ლაპარაკის სწავლის პროცესს იმიტირებს.

"ტიტინის ფაზის დროს სისტემა თვითნებურ ბრძანებებს უგზავნის ძრავებს და სახსრის მოძრაობებს აფიქსირებს", - განუცხადა კვლევის თანაავტორმა, სამხრეთ კალიფორნიის უნივერსიტეტის ინჟინერმა, ალი მარჯანინეჯადმა ჟურნალ PC Mag.-ს, - "ამაზე დაყრნობით, ის გამოწვრთვნის სამფენიან ნერვულ ქსელს, რათა გამოიცნოს, რომელი მოძრაობა რა ტიპის ბრძანების შედეგად შესრულდება. შემდეგ ჩვენ მას დავალების გაკეთებას დავაწყებინებთ და კარგ ქცევას წავახალისებთ".

ყოველივე ეს ნიშნავს იმას, რომ, როდესაც რობოტიკოსები კოდს წერენ, მათ აღარ სჭირდებათ ზუსტი განტოლებები, დახვეწილი კომპიუტერული სიმულაციები ან დავალების შესრულების სრულყოფის მისაღწევი ათასობით ცდა.

ამის ნაცვლად, ამ ახალი ტექნოლოგიის საშუალებით, რობოტს შეუძლია, საკუთარი კიდურებისა და გარემოს შიდა გონებრივი რუკა შექმნას და ზრდასთან და ცოდნის დაგროვებასთან ერთად დახვეწოს თავისი სამი მყესით და ორსახსრიანი კიდურით მოძრაობა და სამყაროსთან ურთიერთქმედება.

"თქვენ შეგიძლიათ, დერეფნის ბოლოში მყოფის ვინაობა მისი სიარულის მანერაზე დაყრდნობითაც ამოიცნოთ, ასე არაა?" - განმარტავს ამ ფენომენს ბიოსამედიცინო ინჟინერი სამხრეთ კალიფორნიის უნივერსიტეტიდან და კვლევის თანაავტორი, ფრანცისკო ვალერო კუევასი, - "ჩვენი რობოტი პრობლემის მოსაგვარებლად თავის შეზღუდულ გამოცდილებას იყენებს, რაც შემდეგ ხდება მისი პირადი ჩვევა ან ხასიათი - ჩვენ ვიღებთ ფრთხილად მოსიარულეს, ზანტად მოსიარულეს, თავდაჯერებით მოსიარულეს და ასე შემდეგ".

ეს ისეთი მიღწევაა, რაზეც ბიოლოგები და რობოტიკოსები დიდხანს ოცნებობდნენ. კვლევის ავტორები ამტკიცებენ, რომ ამას შეუძლია მომავალ რობოტებს მისცეს "შესაშური მრავალფეროვნება, შეგუების უნარი, გამძლეობა და ხერხემლიანთა დარი სისწრაფე ყოველდღიური ამოცანების შესრულების დროს".

მსგავსი ტექნოლოგიიის შესაძლებლობები მხოლოდ ჩვენი წარმოსახვითაა შეზღუდული.

ამ ახალი ძლიერი ალგორითმით ჩვენ, შიძლება, შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ადამიანებს გაუმჯობესებული პროთეზები შევთავაზოთ ან გავაგზავნოთ რობოტები საშიშ თუ უცნობ ადგილებში კვლევების ან სამაშველო ოპერაციების ჩასატარებლად.

"მე ვფიქრობ, რომ ამ ტიპის რობოტები რამდენიმე წუთში შეძლებენ იმის სწავლას, რასაც ცხოველები თვეებს ანდომებენ", - ამბობს გუნდის ერთ-ერთი წევრი და ბიოსამედიციონო ინჟინერი სამხრეთ კალიფორნიის უნივერსიტეტიდან, დარიო ურბინა მელენდესი, - "ჩვენი ნამუშევარი, რომელიც ეყრდნობა ინჟინერიის, ხელოვნური ინტელექტის, ანატომიის და ნეირომეცნიერების სფეროებს, იმის ნათელი მაგალითია, რომ ამის მიღწევა სრულიად შესაძლებელია".