"სტუდენტი რომ გავხდი, ცოტა ვღელავდი, ცოტაც კი მეშინოდა. მაგალითი არავინ გვყავდა ჩვენამდე, რომ სხვის გამოცდილებას ჩვენი გაემარტივებინა… მეორე მხრივ, ცოტაც მახარებდა ის, რომ ამ მხრივ პირველი თანამედროვე თაობა ვიყავით.

გასულ წლებს რომ ვიხსენებ, უბრალოდ ვიღიმები: საიდან სად მივედით, დიდი შრომის შემდეგ.

ახლა ვმუშაობ საქართველოს რეფორმების ასოციაციაში, ფაქტ-მეტრის რეგიონულ ანალიტიკოსად. ძალიან მიყვარს ჩემი საქმე და გუნდი. საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის შემდეგ, თბილისში კიდევ სხვადასხვა სკოლა დავამთავრე — მედიის, საგამოძიებო ჟურნალისტიკის, ადგილობრივი თვითმმართველობის.

მედიის მიმართ ინტერესი ბავშვობიდან მქონდა. ვცდილობ, ეს სპეციალობა ნელ-ნელა ავითვისო და ჩემს მხარეს, რეგიონს, სოფელს, მოსახლეობას დავეხმარო. ყველა სპეციალობას აქვს თავისი სირთულეები, მაგრამ ჟურნალისტიკა თან ძალიან საინტერესო პროფესიაა. ბევრ ადგილას ხვდები, დადიხარ, საინტერესო თემებზე მუშაობ და, რაც მთავარია და მიყვარს — ახალი ადამიანებს იცნობ. იმ ადამიანებს, ვინც ჩვენსავით, თავის რეგიონსა და მოსახლეობაზე ფიქრობენ, რაღაც აწუხებთ, რაღაცის მოგვარებას ცდილობენ. მაგალითად, იბრძვიან თანასწორობისთვის, ადამიანის, განსაკუთრებით, ქალთა უფლებებისთვის, რომელიც ხშირად ირღვევა ჩვენს ქვეყანაში. მაინტერესებს იმ ახალგაზრდების აღმოჩენა, ვისთან ერთადაც საერთო საქმისთვის ვიბრძვით.

ერთ-ერთი მათგანი თოზუ გიულმამმედლია. და რადგან ამ პროექტისთვის ჩემს თემს, საქართველოში მცხოვრებ ეთნიკურ აზერბაიჯანელებს გაცნობთ, რესპოდენტად თოზუ შევარჩიეთ. ისიც ჩემი თაობის წარმომადგენელია — ოღონდ, სხვა რეგიონიდან, კახეთიდან", — ამბობს შუქურ ალიევი.

წაიკითხეთ შუქურის და თოზუს ისტორია სრულად

დარბაზობა

სტატია მომზადებულია USAID/საქართველოს მხარდაჭერით ეთნიკური უმცირესობის ინტეგრაციის კამპანიის #ჩვენვართსაქართველო ფარგლებში.