აქტივისტი თამარა მეარაყიშვილი, რომლის წინააღმდეგაც საოკუპაციო რეჟიმის დე ფაქტო პროკურატურა რამდენიმე საქმეს იძიებს, აცხადებს, რომ ოკუპირებული რეგიონიდან მისი გაძევება სურთ. მეარაყიშვილი საქართველოს ხელისუფლებას უმოქმედობაში ადანაშაულებს და დახმარებას ითხოვს.

"ამ დუმილში კარგად გამოხატავენ ზიზღს და მიუღებლობას, რომელიც ჩემს მიმართ დაუგროვდათ. როგორც ბიბილოვისთვის, მათთვისაც მიუღებელი ვარ, მათაც დისკომფორტს ვუქმნი მოუგვარებელი პრობლემების გახმოვანებით", — წერს მეარაყიშვილი.

აქტივისტი ამბობს, რომ ხელისუფლებამ ის უყურადღებოდ დატოვა მაშინ, როცა მის წინააღმდეგ სისხლის სამართლის საქმეები აღიძრა და ადვოკატისა და სასამართლოზე დასასწრები გზის ხარჯებიც კი არ ჰქონდა. გარდა ამისა, ის შერიგების საკითხებში სახელმწიფო მინისტრს, ქეთევან ციხელაშვილს არასწორი ინფორმაციის გავრცელებაში ადანაშაულებს.

"მინისტრი ჩემზე ამბობდა, რომ წლების განმავლობაში გადატანილი სტრესის გამო არაადექვატური გავხდი და ყურადღებას ნუ მიაქცევთ, ძალიან გვეცოდება ასე რომ დაემართაო. ამის პარალელურად თხზავდა ჭორებს და თავადვე ახდენდა ტირაჟირებას ჩემი მარგინალიზაციისთვის.

რატომ? — არ არსებობს ადამიანი? არ არის პრობლემა. ამ ტექსტს რომ იქიდან ვწერ, სადაც ჩემი დამცველი არავინაა, მე რომ მომიწია ამის შეხსენება საზოგადოებისთვის — რა ვთქვა?" — აცხადებს აქტივისტი.

მეარაყიშვილი ითხოვს, ხელისუფლებამ ყველაფერი გააკეთოს იმისთვის, რომ ხელი შეუშალონ მის გამოძევებას ოკუპირებული ახალგორიდან და შეწყდეს მისი დევნა.

"მოვითხოვ, მსოფლიოს ადამიანის უფლებების დამცველმა უმაღლესმა პირებმა გააკეთონ განცხადებები და იცოდნენ რისთვისაც მსჯიან — სხვისი უფლებების დაცვა.

ცოცხალი ჩემს ბინას, ჩემს რაიონს არ დავტოვებ!"

რამდენიმე დღის წინ დე ფაქტო უზენაესმა სასამართლომ მეარაყიშვილის საქმე ე.წ. ყალბ პასპორტზე პირველ ინსტანციაში დააბრუნა.

თამარ მეარაყიშვილის საქმე

მეარაყიშვილი 2017 წლის 16 აგვისტოს დააკავეს დე ფაქტო სამხრეთ ოსეთის მმართველი პოლიტიკური პარტიის ედინაია ოსეტიას მიმართ ცილისწამების ბრალდებით. მას შემდეგ ოთხი სასამართლო პროცესი ჩატარდა ცხინვალში, ბრალდებულის სახლი არაერთგზის გაიჩხრიკა, არაერთი დაკითხვა ჩატარდა, თუმცა გამოძიებამ მაინც ვერ შეძლო საკმარისი მტკიცებულების მოპოვება იმის დასამტკიცებლად, რომ მეარაყიშვილი დამნაშავეა.

მეორე საქმე აქტივისტის წინააღმდეგ აღიძრა მუხლით, რომელიც ოფიციალური დოკუმენტების, ჯილდოების, ბეჭდის, შტამპის, ბლანკის გაყალბებას ითვალისწინებს. ე.წ. უწყება ამტკიცებდა, რომ მეარაყიშვილმა დე ფაქტო რესპუბლიკის პასპორტი ქართული პასპორტის შენარჩუნებით აიღო, რაც აკრძალულია.

თამარს ყველანაირი დოკუმენტი ქონდა ჩამორთმეული და გადაადგილების უფლება შეზღუდული. მთელ დროს ის ახალგორში, საკუთარ სახლში ატარებდა და გარეთ გასვლას მხოლოდ სასამართლო პროცესზე ან დაკითხვაზე წასვლის შემთხვევაში ახერხებს, ისიც ადვოკატის თანხლებით.

2019 წლის 10 ივლისს დე-ფაქტო სასამართლომ მეარაყიშვილს ყველა ბრალდება მოუხსნა, მათ შორის გაუქმდა გადაადგილების შეზღუდვაც, თუმცა პროკურატურამ გადაწყვეტილება ზედა ინსტანციაში გაასაჩივრა.

2020 წლის 17 იანვარს დე ფაქტო უზენაესმა სასამართლომ დე ფაქტო პროკურატურის სარჩელი ნაწილობრივ დააკმაყოფილა და პირველ ინსტანციაში დააბრუნა. საქმე ეხება თვითაღიარებული რესპუბლიკის ყალბი პასპორტის დამზადებას.

რაც შეეხება მეორე ბრალდებას — მმართველი პარტიაზე ცილისწამება, დე ფაქტო უზენაესმა სასამართლომ ძალაში დატოვა ე.წ. ქვედა ინსტანციის გადაწყვეტილება, რომელმაც მეარაყიშვილი უდანაშაულოდ ცნო.