ბევრი რამ დავტოვე. ვინც მივა და ჩემი სამუშაო მაგიდა შეხვდება, დახვდება ბევრი ნივთი: კასეტები, ჩიპები, რვეულები, ჩანაწერები, მათ შორის ჩემი ლექსებიც. ერთადერთი ნივთი წამოვიღე, ჩემი შვილის ნაჩუქარი ქვიშის საათი, რომელსაც იმიტომ არ ვიცნობ, რომ ჩემს მეგობარ რუსთავი 2-ს შევწირე 13 წელი და არა ჩემს შვილებს.
ძალიან რთული გადაწყვეტილებაა, მაგრამ არსებობს, რაღაც მორალური ზღვარი.
კომენტარები