Human Rights Watch-ის (HRW) ახალ ანგარიშში ჩრდილოეთ კორეაში ქალთა მიმართ გამეფებული ძალადობის შემთხვევები აისახა.

98-გვერდიან ანგარიში ორი წლის განმავლობაში მზადდებოდა და დამყარებულია სექსუალური ძალადობის მსხვერპლებთან ჩატარებულ გამოკითხვებზე. თითოეული რესპონდენტი ქვეყნიდან გამოქცეულია.

"არასასურველი სექსუალური კონტაქტი და ძალადობა ჩრდილოეთ კორეაში ისე ხშირად ხდება, რომ ეს უკვე ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილად ითვლება", - წერია ანგარიშში.

HRW-ის დირექტორი კენეზ როთი ამბობს, რომ სექსუალური ძალადობა ჩრდილოეთ კორეაში ის საიდუმლოებაა, რომელზეც ყველამ იცის, მაგრამ არავინ საუბრობს:

"ჩრდილოეთ კორეელი ქალები აუცილებლად იტყოდნენ #MeToo-ს, რომ ფიქრობდნენ, რომ სამართალი მათ ქვეყანაშიც არსებობს. თუმცა კიმ ჩენ ინის დიქტატორული რეჟიმის ქვეშ მცხოვრები ქალების ხმა გაჩუმებულია".

ამის მიზეზი უმეტეს შემთხვევაში ისაა, რომ მოძალადეები ოფიციალური პირები არიან, რომელთა წინააღმდეგაც პოლიცია გამოძიებას არ იწყებს. ქვეყანაში უსამართლობა და დაუსჯელობის სინდრომი მძვინვარებს.

ფოტო: HRW

HRW-მა სულ 106 ჩრდილოეთ კორეელი გამოკითხა. მათ შორის 72 ქალი, 4 გოგო და 30 კაცი იყო. თითოეული მათგანი ინტერვიუს დროს ქვეყნის გარეთ იმყოფებოდა.

სექსუალური შევიწროების მსხვერპლთაგან, მხოლოდ ერთმა სცადა მოძალადისთვის პოლიციაში ეჩივლა. დანარჩენებმა იგივე იმიტომ არ გააკეთეს, რომ პოლიციისა და მისი სამართლიანი ქმედების არ სჯეროდათ.

"იყო დღეები, როცა მათ უბრალოდ ასე მოესურვებოდათ. პოლიციის ოფიცრები ან ადგილობრივი დაცვის წევრები მთხოვდნენ, რომ გავყოლოდი ცარიელ ოთახში ან მათ არჩეულ სხვა ადგილას", - იხსენებს 40 წელს გადაცილებული ქალი, რომელიც ჩრდილოეთ კორეიდან 2014 წელს გაიქცა.

მისი სიტყვებით, ის სექსუალური თავდასხმის მსხვერპლი არაერთხელ გამხდარა.

"ისინი ჩვენ თოჯინებად აღგვიქვამენ, კაცები ჩვენზე ბატონობენ. ხანდახან ღამე ტირილს იწყებ და არ იცი რატომ", - ამბობს ის.

მედიცინის სფეროს პროფესიონალები, რომლებიც ქვეყნიდან გამოიქცნენ, ამბობენ, რომ ჩრდილოეთ კორეაში სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი ქალების შემოწმების ან მკურნალობის პროტოკოლი არ არსებობს.

ფოტო: HRW

პოლიციის ყოფილი ოფიცერი: 10-დან 9 ქალი თავდასხმის მსხვერპლი იყო

პოლიციის ყოფილი ოფიცერი ქალი, რომელიც თავადაც სექსუალური თავდასხმის მსხვერპლი იყო, ამბობს, რომ იმ ქალების 90%, რომელსაც ის იცნობდა, სექსუალური ძალადობის ქვეშ ცხოვრობდა.

მისი მიხედვით, 17 წლის ასაკში მეგობარმა თვითმკვლელობა სცადა, რადგან გაუპატიურების მსხვერპლი იყო:

"ის ტიროდა და სიკვდილი უნდოდა. მშობლები ეუბნებოდნენ, რომ სახლში დაბნელებამდე დაბრუნებულიყო, რომ გაუპატიურება აერიდებინა, თუმცა მსგავსი შემთხვევები დღის შუქზე ხდება. მან თვითმკვლელობა სცადა. ფხენიანში ყველაფერი კიდევ უფრო რთულადაა, რადგან ადამიანები ყოველ დღე ვალდებუნი არიან სამსახურში წავიდნენ".

პოლიციის ყოფილი ოფიცერი ქალი იხსენებს, რომ უამრავი ქალი ცდილობდა სამხედროებისა და სამართალდამცავების რიგებში მოხვედრას, თუმცა მუშათა პარტიაში მოსახვედრად მათ კაცების სექსუალური სურვილების შესრულებად უწევდათ.

ის დასძენს, რომ პოლიციაში ჩივილის შემთხვევაში, წნეხი არსებობს, და მსხვერპლებს საქმის გატანისკენ მოუწოდებენ:

"როცა თავდამსხმელი თავად არის ოფიციალური პირი, თუნდაც მსხვერპლი პოლიციელი იყოს, თავდასხმის ფაქტი უგულებელყოფილი რჩება. თუნდაც ვინმემ სცადოს გამოძიების დაწყება, უფროსი მოდის და გვეუბნება, რომ საქმეს ვერ გამოვიძიებთ. ისინი [მოძალადეები] ხელშეუხებელნი არიან".

ფოტო: HRW

არავინ არჩევს სწორსა და არასწორს

თუ კაცებს ძალადობის გამო პასუხისგებაში მისცემენ, მსხვერპლთა ცხოვრება მაინც უარესდება. New Korea Women's Union-ის დამფუძნებელი ლი სო-იენი ჩრდილო კორეელი ქალია, რომელიც ახლა სეულში ცხოვრობს. მან CNN-თან საუბარში თქვა, რომ სამშობლოში ჯარში მსახურობისას, მეთაურმა 30-მდე ქალი ჯარისკაცი გააუპატიურა, რის გამოც სამსახურიდან გაათავისუფლეს. ჯარიდან გაუშვეს მისი მსხვერპლი ქალებიც.

"თავდამსხმელები არ ისჯებიან, თუ მსხვერპლის რაოდენობა მცირეა. ამ შემთხვევაში, მათი რაოდენობა 30-მდე იყო. მსხვერპლი ქალები ჯარიდან "უღირსობის" გამო გაუშვეს, რადგან მათ სამსახურში მეთაურთან სექსუალური ურთიერთობის უფლება არ ჰქონდათ".

ლის სიტყვებით, როცა ვინმე გაიგებს, რომ ქალი სექსუალური ძალადობის მსხვერპლია, საზოგადოება მას აღარ ენდობა და კაცების ცდუნებაში ადანაშაულებს.

"არავინ არჩევს სწორსა და არასწორს. პარტიის წევრები ქალებზე ძალადობას პრობლემად არ აღიქვამენ და არც სიტუაციის შეცვლა უნდათ, რადგან მათ შორის მრავალი მოძალადეა".

ფოტო: HRW

"დანაშაულის არარსებობა"

ფხენიანს აქვს კანონი, რომლის მიხედვითაც გაუპატიურება, გატაცება და დაქვემდებარებაში მყოფ ადამიანთან სექსუალური კავშირი კრიმინალად ითვლება. თუმცა, HRW-ს ანგარიშის მიხედვით, ჩრდილოეთ კორეის ხელისუფლება ქვეყანაში გაუპატიურების ფაქტების არსებობას არ აღიარებს.

2017 წლის ივლისში ჩრდილოეთ კორეაში გაეროს ქალთა მიმართ დისკრიმინაციის აღმოფხვრის კომიტეტს (CEDAW) განუცხადეს, რომ 2008 წელს ქვეყნის მასშტაბით გაუპატიურების ბრალდებით 9 ადამიანი დააკავეს, 2011-ში — შვიდი და 2015-ში — ხუთი.

2014 წელს, გაეროს მიერ გამოცემული ანგარიშის მიხედვით, ქვეყანაში გავრცელებული იყო ისეთი დანაშაულებები, როგორიცაა გატაცება, მონობა, მკვლელობა და წამება. ჩრდილოეთ კორეაში ასევე გავრცელებული იყო სექსუალური და გენდერული ძალადობა, რომელშიც ხშირად ქვეყნის ოფიციალური პირები და პოლიციელები მონაწილეობდნენ.

სექსუალური ძალადობის მტკიცებულებები მოიცავდა შემთხვევებს იძულებით აბორტზე და დაკავებული / დაპატიმრებული ქალების გაუპატიურებაზე.